Dz.U.01.130.1450
USTAWA z dnia 18 września 2001 r. o podpisie
elektronicznym. (Dz. U. z dnia 15 listopada 2001
r.) Rozdział I
Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne, mających siedzibę lub świadczących usługi
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 3. Użyte w ustawie wyrażenia oznaczają: 1)
podpis elektroniczny - dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi
danymi, do których zostały dołączone lub z którymi są logicznie powiązane, służą
do identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny, 2)
bezpieczny podpis elektroniczny - podpis elektroniczny, który: a) jest
przyporządkowany wyłącznie do osoby składającej ten podpis, b) jest sporządzany
za pomocą podlegających wyłącznej kontroli osoby składającej podpis elektroniczny
bezpiecznych urządzeń służących do składania podpisu elektronicznego i danych
służących do składania podpisu elektronicznego, c) jest powiązany z danymi,
do których został dołączony, w taki sposób, że jakakolwiek późniejsza zmiana
tych danych jest rozpoznawalna, 3)
osoba składająca podpis elektroniczny - osobę fizyczną posiadającą urządzenie
służące do składania podpisu elektronicznego, która działa w imieniu własnym
albo w imieniu innej osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, 4)
dane służące do składania podpisu elektronicznego - niepowtarzalne i
przyporządkowane osobie fizycznej dane, które są wykorzystywane przez tę osobę
do składania podpisu elektronicznego, 5)
dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego - niepowtarzalne
i przyporządkowane osobie fizycznej dane, które są wykorzystywane do identyfikacji
osoby składającej podpis elektroniczny, 6)
urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego - sprzęt i oprogramowanie
skonfigurowane w sposób umożliwiający złożenie podpisu lub poświadczenia elektronicznego
przy wykorzystaniu danych służących do składania podpisu lub poświadczenia elektronicznego,
7)
bezpieczne urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego -
urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego spełniające wymagania
określone w ustawie, 8)
urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego - sprzęt i
oprogramowanie skonfigurowane w sposób umożliwiający identyfikację osoby fizycznej,
która złożyła podpis elektroniczny, przy wykorzystaniu danych służących do weryfikacji
podpisu elektronicznego lub w sposób umożliwiający identyfikację podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenia certyfikacyjne, przy
wykorzystaniu danych służących do weryfikacji poświadczenia elektronicznego,
9)
bezpieczne urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego
- urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego spełniające wymagania
określone w ustawie, 10)
certyfikat - elektroniczne zaświadczenie, za pomocą którego dane służące
do weryfikacji podpisu elektronicznego są przyporządkowane do osoby składającej
podpis elektroniczny i które umożliwiają identyfikację tej osoby, 11)
zaświadczenie certyfikacyjne - elektroniczne zaświadczenie, za pomocą
którego dane służące do weryfikacji poświadczenia elektronicznego są przyporządkowane
do podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu, o którym mowa w art.
30 ust. 1, i które umożliwiają identyfikację tego podmiotu lub organu, 12)
kwalifikowany certyfikat - certyfikat spełniający warunki określone w
ustawie, wydany przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne,
spełniający wymogi określone w ustawie, 13)
usługi certyfikacyjne - wydawanie certyfikatów, znakowanie czasem lub
inne usługi związane z podpisem elektronicznym, 14)
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne - przedsiębiorcę w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej
(Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193 oraz
z 2001 r. Nr 49, poz. 509, Nr 67, poz. 679 i Nr 102, poz. 1115), Narodowy Bank
Polski albo organ władzy publicznej, świadczący co najmniej jedną z usług, o
których mowa w pkt 13, 15)
kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne - podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, wpisany do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne, 16)
znakowanie czasem - usługę polegającą na dołączaniu do danych w postaci
elektronicznej logicznie powiązanych z danymi opatrzonymi podpisem lub poświadczeniem
elektronicznym, oznaczenia czasu w chwili wykonania tej usługi oraz poświadczenia
elektronicznego tak powstałych danych przez podmiot świadczący tę usługę, 17)
polityka certyfikacji - szczegółowe rozwiązania, w tym techniczne i organizacyjne,
wskazujące sposób, zakres oraz warunki bezpieczeństwa tworzenia i stosowania
certyfikatów, 18)
odbiorca usług certyfikacyjnych - osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która: a) zawarła z podmiotem
świadczącym usługi certyfikacyjne umowę o świadczenie usług certyfikacyjnych
lub b) w granicach określonych w polityce certyfikacji może działać w oparciu
o certyfikat lub inne dane elektronicznie poświadczone przez podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, 19)
poświadczenie elektroniczne - dane w postaci elektronicznej, które wraz
z innymi danymi, do których zostały dołączone lub logicznie z nimi powiązane,
umożliwiają identyfikację podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu
wydającego zaświadczenia certyfikacyjne, oraz spełniają następujące wymagania:
a) są sporządzane za pomocą podlegających wyłącznej kontroli podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne lub organu wydającego zaświadczenie certyfikacyjne bezpiecznych
urządzeń służących do składania podpisu elektronicznego i danych służących do
składania poświadczenia elektronicznego, b) jakakolwiek zmiana danych poświadczonych
jest rozpoznawalna, 20)
dane służące do składania poświadczenia elektronicznego - niepowtarzalne
i przyporządkowane do podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu
wydającego zaświadczenia certyfikacyjne dane, które są wykorzystywane przez
ten podmiot lub organ do składania poświadczenia elektronicznego, 21)
dane służące do weryfikacji poświadczenia elektronicznego - niepowtarzalne
i przyporządkowane do podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne lub organu
wydającego zaświadczenia certyfikacyjne dane, które są wykorzystywane do identyfikacji
podmiotu lub organu składającego poświadczenie elektroniczne, 22)
weryfikacja bezpiecznego podpisu elektronicznego - czynności, które pozwalają
na identyfikację osoby składającej podpis elektroniczny oraz pozwalają stwierdzić,
że podpis został złożony za pomocą danych służących do składania podpisu elektronicznego
przyporządkowanych do tej osoby, a także że dane opatrzone tym podpisem nie
uległy zmianie po złożeniu podpisu elektronicznego. Art. 4. Certyfikat wydany przez podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, niemający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i nieświadczący usług na jej terytorium, zrównuje się pod względem prawnym z
kwalifikowanymi certyfikatami wydanymi przez kwalifikowany podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, mający siedzibę lub świadczący usługi na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, jeżeli zostanie spełniona jedna z poniższych przesłanek: 1)
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który wydał ten certyfikat,
został wpisany do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
2)
przewiduje to umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita
Polska, o wzajemnym uznaniu certyfikatów, 3)
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który wydał ten certyfikat,
spełnia wymagania ustawy i została mu udzielona akredytacja w państwie członkowskim
Unii Europejskiej, 4)
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, mający siedzibę na terytorium
Wspólnoty Europejskiej, spełniający wymogi ustawy, udzielił gwarancji za ten
certyfikat, 5)
certyfikat ten został uznany za kwalifikowany w drodze umowy międzynarodowej
zawartej pomiędzy Wspólnotą Europejską a państwami trzecimi lub organizacjami
międzynarodowymi, 6)
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który wydał ten certyfikat,
został uznany w drodze umowy międzynarodowej zawartej pomiędzy Wspólnotą Europejską
a państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi.
Rozdział II Skutki prawne podpisu elektronicznego Art. 5. 1.
Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego
certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w
okresie ważności tego certyfikatu. Bezpieczny podpis elektroniczny złożony w
okresie zawieszenia kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego do jego weryfikacji
wywołuje skutki prawne z chwilą uchylenia tego zawieszenia. 2.
Dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym
weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne
pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi,
chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 3.
Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego
certyfikatu zapewnia integralność danych opatrzonych tym podpisem i jednoznaczne
wskazanie kwalifikowanego certyfikatu, w ten sposób, że rozpoznawalne są wszelkie
zmiany tych danych oraz zmiany wskazania kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego
do weryfikacji tego podpisu, dokonane po złożeniu podpisu. Art. 6. 1.
Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy ważnego kwalifikowanego
certyfikatu stanowi dowód tego, że został on złożony przez osobę określoną w
tym certyfikacie jako składającą podpis elektroniczny. 2.
Przepis ust. 1 nie odnosi się do certyfikatu po upływie terminu jego
ważności lub od dnia jego unieważnienia oraz w okresie jego zawieszenia, chyba
że zostanie udowodnione, że podpis został złożony przed upływem terminu ważności
certyfikatu lub przed jego unieważnieniem albo zawieszeniem. 3.
Nie można powoływać się, że podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy
ważnego kwalifikowanego certyfikatu nie został złożony za pomocą bezpiecznych
urządzeń i danych, podlegających wyłącznej kontroli osoby składającej podpis
elektroniczny. Art. 7. 1.
Podpis elektroniczny może być znakowany czasem. 2.
Znakowanie czasem przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
wywołuje w szczególności skutki prawne daty pewnej w rozumieniu przepisów Kodeksu
cywilnego. 3.
Uważa się, że podpis elektroniczny znakowany czasem przez kwalifikowany
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne został złożony nie później niż w chwili
dokonywania tej usługi. Domniemanie to istnieje do dnia utraty ważności zaświadczenia
certyfikacyjnego wykorzystywanego do weryfikacji tego znakowania. Przedłużenie
istnienia domniemania wymaga kolejnego znakowania czasem podpisu elektronicznego
wraz z danymi służącymi do poprzedniej weryfikacji przez kwalifikowany podmiot
świadczący tę usługę. Art. 8. Nie można odmówić ważności i skuteczności
podpisowi elektronicznemu tylko na tej podstawie, że istnieje w postaci elektronicznej
lub dane służące do weryfikacji podpisu nie mają kwalifikowanego certyfikatu,
lub nie został złożony za pomocą bezpiecznego urządzenia służącego do składania
podpisu elektronicznego. Rozdział III Obowiązki podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
Art. 9. 1.
Prowadzenie działalności w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych
nie wymaga uzyskania zezwolenia ani koncesji. 2.
Organy władzy publicznej i Narodowy Bank Polski mogą świadczyć usługi
certyfikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, wyłącznie na użytek własny lub innych
organów władzy publicznej. 3.
Jednostka samorządu terytorialnego może świadczyć usługi certyfikacyjne
na zasadach niezarobkowych także dla członków wspólnoty samorządowej. Art. 10. 1.
Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne wydający kwalifikowane
certyfikaty jest obowiązany: 1)
zapewnić techniczne i organizacyjne możliwości szybkiego i niezawodnego
wydawania, zawieszania i unieważniania certyfikatów oraz określenia czasu dokonania
tych czynności, 2)
stwierdzić tożsamość osoby ubiegającej się o certyfikat, 3)
zapewnić środki przeciwdziałające fałszerstwom certyfikatów i innych
danych poświadczanych elektronicznie przez te podmioty, w szczególności przez
ochronę urządzeń i danych wykorzystywanych przy świadczeniu usług certyfikacyjnych,
4)
zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone
odbiorcom usług certyfikacyjnych, 5)
poinformować osobę ubiegającą się o certyfikat, przed zawarciem z nią
umowy, o warunkach uzyskania i używania certyfikatu, w tym o wszelkich ograniczeniach
jego użycia, 6)
używać systemów do tworzenia i przechowywania certyfikatów w sposób zapewniający
możliwość wprowadzania i zmiany danych jedynie osobom uprawnionym, 7)
jeżeli podmiot zapewnia publiczny dostęp do certyfikatów, to ich publikacja
wymaga uprzedniej zgody osoby, której wydano ten certyfikat, 8)
udostępniać odbiorcy usług certyfikacyjnych pełny wykaz bezpiecznych
urządzeń do składania i weryfikacji podpisów elektronicznych i warunki techniczne,
jakim te urządzenia powinny odpowiadać, 9)
zapewnić, w razie tworzenia przez niego danych służących do składania
podpisu elektronicznego, poufność procesu ich tworzenia, a także nie przechowywać
i nie kopiować tych danych ani innych danych, które mogłyby służyć do ich odtworzenia,
oraz nie udostępniać ich nikomu innemu poza osobą, która będzie składała za
ich pomocą podpis elektroniczny, 10)
zapewnić, w razie tworzenia przez niego danych służących do składania
podpisu elektronicznego, aby dane te z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością
wystąpiły tylko raz, 11)
publikować dane, które umożliwią weryfikację, w tym również w sposób
elektroniczny, autentyczności i ważności certyfikatów oraz innych danych poświadczanych
elektronicznie przez ten podmiot oraz zapewnić nieodpłatny dostęp do tych danych
odbiorcom usług certyfikacyjnych. 2.
Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne polegające na
znakowaniu czasem jest obowiązany spełnić wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt
3, 4 i 8, oraz używać systemów do znakowania czasem, tworzenia i przechowywania
zaświadczeń certyfikacyjnych, w sposób zapewniający możliwość wprowadzania i
zmiany danych jedynie osobom uprawnionym, a także zapewnić, że czas w nich określony
jest czasem z chwili składania poświadczenia elektronicznego i uniemożliwiają
one oznaczenie czasem innym niż w chwili wykonania usługi znakowania czasem.
3.
Osoba wykonująca czynności związane ze świadczeniem usług certyfikacyjnych
powinna: 1)
posiadać pełną zdolność do czynności prawnych, 2)
nie być skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko wiarygodności
dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
przestępstwo skarbowe lub przestępstwa, o których mowa w rozdziale VIII ustawy,
3)
posiadać niezbędną wiedzę i umiejętności w zakresie technologii tworzenia
certyfikatów i świadczenia innych usług związanych z podpisem elektronicznym.
4.
Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
techniczne i organizacyjne, które muszą spełniać kwalifikowane podmioty świadczące
usługi certyfikacyjne, w tym wymagania z zakresu ochrony fizycznej pomieszczeń,
w których znajdują się informacje, o których mowa w art. 12 ust. 1, uwzględniając
zakres stosowania wydawanych przez nie certyfikatów, wymagania ich ochrony oraz
konieczność zapewnienia ochrony interesów odbiorców usług certyfikacyjnych.
5.
Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Polskiej Izby Ubezpieczeń,
określi, w drodze rozporządzenia, sposób i szczegółowe warunki spełnienia obowiązku
ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, w tym w szczególności termin powstania
obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia oraz minimalne sumy gwarancyjne, z uwzględnieniem
konieczności zapewnienia gwarancji spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia.
Art. 11. 1.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne odpowiada wobec odbiorców usług
certyfikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, za wszelkie szkody spowodowane
niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem swych obowiązków w zakresie świadczonych
usług, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie tych obowiązków jest
następstwem okoliczności, za które podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
nie ponosi odpowiedzialności i którym nie mógł zapobiec mimo dołożenia należytej
staranności. 2.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne nie odpowiada wobec odbiorców
usług certyfikacyjnych za szkody wynikające z użycia certyfikatu poza zakresem
określonym w polityce certyfikacji, która została wskazana w certyfikacie, w
tym w szczególności za szkody wynikające z przekroczenia najwyższej wartości
granicznej transakcji, jeżeli wartość ta została ujawniona w certyfikacie. 3.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne nie odpowiada wobec odbiorców
usług certyfikacyjnych za szkodę wynikłą z nieprawdziwości danych zawartych
w certyfikacie, wpisanych na wniosek osoby składającej podpis elektroniczny.
4.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, który udzielił gwarancji za
certyfikat zgodnie z art. 4 pkt 4, odpowiada wobec odbiorców usług certyfikacyjnych
za wszelkie szkody spowodowane użyciem tego certyfikatu, chyba że szkoda wynikła
z użycia certyfikatu poza zakresem określonym w polityce certyfikacji, która
została wskazana w tym certyfikacie. Art. 12. 1.
Informacje związane ze świadczeniem usług certyfikacyjnych, których nieuprawnione
ujawnienie mogłoby narazić na szkodę podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
lub odbiorcę usług certyfikacyjnych, a w szczególności dane służące do składania
poświadczeń elektronicznych, są objęte tajemnicą. Nie są objęte tajemnicą informacje
o naruszeniach ustawy przez podmiot świadczący usługi certyfikacyjne. 2.
Do zachowania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, są obowiązane osoby:
1)
reprezentujące podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, 2)
pozostające z podmiotem świadczącym usługi certyfikacyjne w stosunku
pracy, w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze,
3)
pozostające w stosunku pracy, w stosunku zlecenia lub innym stosunku
prawnym o podobnym charakterze z podmiotami świadczącymi usługi na rzecz podmiotu
świadczącego usługi certyfikacyjne, 4)
osoby i organy, które weszły w jej posiadanie w trybie określonym w ust.
3. 3.
Osoby, o których mowa w ust. 2, mają obowiązek udzielenia informacji,
o których mowa w ust. 1, z wyjątkiem danych służących do składania poświadczeń
elektronicznych, wyłącznie na żądanie: 1)
sądu lub prokuratora - w związku z toczącym się postępowaniem, 2)
ministra właściwego do spraw gospodarki - w związku ze sprawowaniem przez
niego nadzoru nad działalnością podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
o którym mowa w rozdziale VII, 3)
innych organów państwowych upoważnionych do tego na podstawie odrębnych
ustaw - w związku z prowadzonymi przez nie postępowaniami w sprawach dotyczących
działalności podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne. 4.
Obowiązek zachowania tajemnicy, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem
ust. 5, trwa przez okres 10 lat od ustania stosunków prawnych wymienionych w
ust. 2. 5.
Obowiązek zachowania tajemnicy danych służących do składania poświadczeń
elektronicznych trwa bezterminowo. Art. 13. 1.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 5 oraz
art. 10 ust. 1 pkt 9, przechowuje i archiwizuje dokumenty i dane w postaci elektronicznej
bezpośrednio związane z wykonywanymi usługami certyfikacyjnymi w sposób zapewniający
bezpieczeństwo przechowywanych dokumentów i danych. 2.
W przypadku kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
obowiązek przechowania dokumentów i danych, o których mowa w ust. 1, trwa przez
okres 20 lat od chwili powstania danego dokumentu lub danych. 3.
W przypadku zaprzestania działalności przez kwalifikowany podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, dokumenty i dane, o których mowa w ust. 1, przechowuje
minister właściwy do spraw gospodarki albo wskazany przez niego podmiot. Za
przechowywanie dokumentów i danych, o których mowa w ust. 1, minister właściwy
do spraw gospodarki pobiera opłatę, nie wyższą jednak niż równowartość w złotych
1 euro za każdy wydany certyfikat, którego dokumentacja podlega przechowywaniu,
obliczoną według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego
w dniu zaprzestania działalności przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne. Opłata ta powinna być przeznaczona na sfinansowanie czynności,
o których mowa w zdaniu pierwszym. 4.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
tryb uiszczania i wysokość opłat, o których mowa w ust. 3, uwzględniając ilość
oraz planowane koszty przechowywania dokumentów i danych, o których mowa w ust.
1. 5.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne niszczy dane służące do składania
poświadczeń elektronicznych niezwłocznie po unieważnieniu lub po upływie okresu
ważności zaświadczenia certyfikacyjnego wykorzystywanego do weryfikacji tych
poświadczeń. Rozdział IV
Świadczenie usług certyfikacyjnych
Art. 14. 1.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne wydaje certyfikat na podstawie
umowy. 2.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne przed zawarciem umowy, o której
mowa w ust. 1, jest obowiązany poinformować na piśmie lub za pomocą informacji
trwale zapisanej na nośniku elektronicznym, w sposób jasny i powszechnie zrozumiały,
o dokładnych warunkach użycia tego certyfikatu, w tym o sposobie rozpatrywania
skarg i sporów, a w szczególności o istotnych jego warunkach obejmujących: 1)
zakres i ograniczenia jego stosowania, 2)
skutki prawne składania podpisów elektronicznych weryfikowanych przy
pomocy tego certyfikatu, 3)
informację o systemie dobrowolnej rejestracji podmiotów kwalifikowanych
i ich znaczeniu. 3.
W przypadku wydawania certyfikatów niebędących certyfikatami kwalifikowanymi,
informacja, o której mowa w ust. 2, powinna również zawierać wskazanie, że podpis
elektroniczny weryfikowany przy pomocy tego certyfikatu nie wywołuje skutków
prawnych równorzędnych podpisowi własnoręcznemu. 4.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany udostępnić,
na wniosek każdego, istotne elementy informacji, o której mowa w ust. 2. 5.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany uzyskać pisemne
potwierdzenie zapoznania się z informacją, o której mowa w ust. 2, przed zawarciem
umowy. 6.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, z zastrzeżeniem art. 10 ust.
1 pkt 2, może korzystać z notarialnego potwierdzenia tożsamości odbiorców usług
certyfikacyjnych, jeżeli przewiduje to określona polityka certyfikacji. 7.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, wydając kwalifikowane certyfikaty,
jest obowiązany stosować takie procedury ich wydawania, aby uzyskać od osoby
ubiegającej się o certyfikat pisemną zgodę na stosowanie danych służących do
weryfikacji jej podpisu elektronicznego, które są zawarte w wydanym certyfikacie.
Art. 15. Odbiorca usług certyfikacyjnych jest obowiązany
przechowywać dane służące do składania podpisu elektronicznego w sposób zapewniający
ich ochronę przed nieuprawnionym wykorzystaniem w okresie ważności certyfikatu
służącego do weryfikacji tych podpisów. Art. 16. 1.
Umowa o świadczenie usług certyfikacyjnych powinna być sporządzona w
formie pisemnej pod rygorem nieważności. 2.
Nieważność umowy o świadczenie usług certyfikacyjnych nie powoduje nieważności
certyfikatu, jeżeli przy jego wydaniu zostały spełnione wymogi określone w art.
14 ust. 2 i 5 oraz uzyskano zgodę, o której mowa w art. 14 ust. 7. Art. 17. 1.
Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany
do opracowania polityki certyfikacji. Polityka certyfikacji obejmuje w szczególności:
1)
zakres jej zastosowania, 2)
opis sposobu tworzenia i przesyłania danych elektronicznych, które zostaną
opatrzone poświadczeniami elektronicznymi przez podmiot świadczący usługi certyfikacyjne,
3)
maksymalne okresy ważności certyfikatów, 4)
sposób identyfikacji i uwierzytelnienia osób, którym wydawane są certyfikaty,
i podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne, 5)
metody i tryb tworzenia oraz udostępniania certyfikatów, list unieważnionych
i zawieszonych certyfikatów oraz innych poświadczonych elektronicznie danych,
6)
opis elektronicznego zapisu struktur danych zawartych w certyfikatach
i innych danych poświadczanych elektronicznie, 7)
sposób zarządzania dokumentami związanymi ze świadczeniem usług certyfikacyjnych.
2.
Rada Ministrów określa, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku
Polskiego, w drodze rozporządzenia, podstawowe wymagania organizacyjne i techniczne
dotyczące polityk certyfikacji dla kwalifikowanych certyfikatów, uwzględniając
zakres zastosowania tych certyfikatów oraz okresy ich ważności, konieczność
zapewnienia współdziałania różnych urządzeń do składania i weryfikacji podpisów
elektronicznych, zapewnienie bezpieczeństwa obrotu prawnego oraz uwzględniając
standardy Unii Europejskiej. Art. 18. 1.
Bezpieczne urządzenie służące do składania podpisu elektronicznego powinno
co najmniej: 1)
uniemożliwiać pozyskiwanie danych służących do składania podpisu lub
poświadczenia elektronicznego, 2)
nie zmieniać danych, które mają zostać podpisane lub poświadczone elektronicznie,
oraz umożliwiać przedstawienie tych danych osobie składającej podpis elektroniczny
przed chwilą jego złożenia, 3)
gwarantować, że złożenie podpisu będzie poprzedzone wyraźnym ostrzeżeniem,
że kontynuacja operacji będzie równoznaczna ze złożeniem podpisu elektronicznego,
4)
zapewniać łatwe rozpoznawanie istotnych dla bezpieczeństwa zmian w urządzeniu
do składania podpisu lub poświadczenia elektronicznego. 2.
Bezpieczne urządzenie służące do weryfikacji podpisu elektronicznego
powinno spełniać następujące wymagania: 1)
dane używane do weryfikacji podpisu elektronicznego odpowiadają danym,
które są uwidaczniane osobie weryfikującej ten podpis, 2)
podpis elektroniczny jest weryfikowany rzetelnie, a wynik weryfikacji
prawidłowo wykazany, 3)
osoba weryfikująca może w sposób niebudzący wątpliwości ustalić zawartość
podpisanych danych, 4)
autentyczność i ważność certyfikatów lub innych danych poświadczonych
elektronicznie jest rzetelnie weryfikowana, 5)
wynik weryfikacji identyfikacji osoby składającej podpis elektroniczny
jest poprawnie i czytelnie wykazywany, 6)
użycie pseudonimu jest jednoznacznie wskazane, 7)
istotne dla bezpieczeństwa zmiany w urządzeniu służącym do weryfikacji
podpisu elektronicznego są sygnalizowane. 3.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
techniczne, jakim powinny odpowiadać bezpieczne urządzenia do składania podpisów
elektronicznych oraz bezpieczne urządzenia do weryfikacji podpisów elektronicznych,
uwzględniając potrzebę zapewnienia nienaruszalności i poufności danych opatrzonych
takim podpisem. 4.
Badania zgodności urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, z wymaganiami
ustawy odbywają się zgodnie z odrębnymi przepisami. 5. Służby ochrony państwa,
w rozumieniu przepisów o ochronie informacji niejawnych, dokonują oceny przydatności
urządzeń, o których mowa w ust. 1 i 2, do ochrony informacji niejawnych i wydają
stosowne certyfikaty bezpieczeństwa. Art. 19. 1.
Za czynności, o których mowa w art. 18 ust. 4 i 5, pobiera się opłatę.
2.
Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa
w art. 18 ust. 4, oraz przepisy ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr
39, poz. 462 oraz z 2001 r. Nr 22, poz. 247, Nr 27, poz. 298, Nr 56, poz. 580,
Nr 110, poz. 1189 i Nr 123, poz. 1353). Art. 20. 1.
Kwalifikowany certyfikat zawiera co najmniej następujące dane: 1)
numer certyfikatu, 2)
wskazanie, że certyfikat został wydany jako certyfikat kwalifikowany
do stosowania zgodnie z określoną polityką certyfikacji, 3)
określenie podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne wydającego certyfikat
i państwa, w którym ma on siedzibę, oraz numer pozycji w rejestrze kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, 4)
imię i nazwisko lub pseudonim osoby składającej podpis elektroniczny;
użycie pseudonimu musi być wyraźnie zaznaczone, 5)
dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego, 6)
oznaczenie początku i końca okresu ważności certyfikatu, 7)
poświadczenie elektroniczne podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
wydającego dany certyfikat, 8)
ograniczenia zakresu ważności certyfikatu, jeżeli przewiduje to określona
polityka certyfikacji, 9)
ograniczenie najwyższej wartości granicznej transakcji, w której certyfikat
może być wykorzystywany, jeżeli przewiduje to polityka certyfikacji lub umowa,
o której mowa w art. 14 ust. 1. 2.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, wydając kwalifikowany certyfikat,
jest obowiązany zawrzeć w tym certyfikacie inne dane niż wymienione w ust. 1
na wniosek osoby składającej podpis elektroniczny, a w szczególności wskazanie,
czy osoba ta działa: 1)
we własnym imieniu albo 2)
jako przedstawiciel innej osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, albo 3)
w charakterze członka organu albo organu osoby prawnej, albo jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, albo 4)
jako organ władzy publicznej. 3. Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne,
wydając kwalifikowany certyfikat, potwierdza prawdziwość danych, o których mowa
w ust. 2, i powiadamia podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4, o treści certyfikatu
oraz poucza o możliwości unieważnienia certyfikatu na ich wniosek. Rozdział V
Ważność certyfikatów Art. 21. 1.
Certyfikat jest ważny w okresie w nim wskazanym. 2.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne unieważnia certyfikat kwalifikowany
przed upływem okresu jego ważności, jeżeli: 1)
certyfikat ten został wydany na podstawie nieprawdziwych lub nieaktualnych
danych, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 4 i ust. 2, 2)
nie dopełnił obowiązków określonych w ustawie, 3)
osoba składająca podpis elektroniczny weryfikowany na podstawie tego
certyfikatu nie dopełniła obowiązków, o których mowa w art. 15, 4)
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne zaprzestaje świadczenia usług
certyfikacyjnych, a jego praw i obowiązków nie przejmie inny kwalifikowany podmiot,
5)
zażąda tego osoba składająca podpis elektroniczny lub osoba trzecia wskazana
w certyfikacie, 6)
zażąda tego minister właściwy do spraw gospodarki, 7)
osoba składająca podpis elektroniczny utraciła pełną zdolność do czynności
prawnych. 3.
Unieważnienie certyfikatu zgodnie z ust. 2 pkt 2 nie wyłącza odpowiedzialności
podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne za szkodę względem osoby składającej
podpis elektroniczny. 4.
W przypadku istnienia uzasadnionego podejrzenia, że istnieją przesłanki
do unieważnienia kwalifikowanego certyfikatu, podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
jest obowiązany niezwłocznie zawiesić certyfikat i podjąć działania niezbędne
do wyjaśnienia tych wątpliwości. 5.
Zawieszenie kwalifikowanego certyfikatu nie może trwać dłużej niż 7 dni.
6.
Po upływie okresu wymienionego w ust. 5, w przypadku niemożności wyjaśnienia
wątpliwości, podmiot świadczący usługi certyfikacyjne niezwłocznie unieważnia
kwalifikowany certyfikat. 7.
Certyfikat, który został zawieszony, może zostać następnie unieważniony
lub jego zawieszenie może zostać uchylone. 8.
Certyfikat, który został unieważniony, nie może być następnie uznany
za ważny. 9.
Minister właściwy do spraw gospodarki składa żądanie, o którym mowa w
ust. 2 pkt 6, jeżeli zachodzą przesłanki określone w ust. 2 pkt 1-4 i pkt 7.
10.
O unieważnieniu lub zawieszeniu certyfikatu podmiot świadczący usługi
certyfikacyjne zawiadamia niezwłocznie osobę składającą podpis elektroniczny
weryfikowany na jego podstawie. 11.
Zawieszenie lub unieważnienie certyfikatu nie może następować z mocą
wsteczną. Art. 22. 1.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne publikuje listę zawieszonych
i unieważnionych certyfikatów. 2.
Informacje o zawieszeniu lub unieważnieniu certyfikatu umieszcza się
na każdej liście zawieszonych i unieważnionych certyfikatów publikowanej przed
dniem upływu okresu ważności certyfikatu oraz na pierwszej liście publikowanej
po upływie tego okresu. 3.
Lista zawieszonych i unieważnionych kwalifikowanych certyfikatów powinna
zawierać w szczególności: 1)
numer kolejny listy i wskazanie, że lista została opublikowana zgodnie
z określoną polityką certyfikacji i dotyczy certyfikatów wydanych zgodnie z
tą polityką, 2)
datę i czas opublikowania listy z dokładnością określoną w polityce certyfikacji,
3)
datę przewidywanego opublikowania kolejnej listy, 4)
określenie podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne wydającego listę
i państwa, w którym ma on siedzibę, oraz numer wpisu w rejestrze kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, 5)
numer każdego zawieszonego lub unieważnionego certyfikatu oraz wskazanie,
czy został on unieważniony, czy zawieszony, 6)
datę i czas, z dokładnością określoną w polityce certyfikacji, zawieszenia
lub unieważnienia każdego certyfikatu, 7)
poświadczenie elektroniczne podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
publikującego listę. 4.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne publikuje informacje o zawieszeniu
i unieważnieniu certyfikatu na liście, o której mowa w ust. 1, zgodnie z odpowiednią
polityką certyfikacji, jednak nie później niż w ciągu 1 godziny od unieważnienia
lub zawieszenia certyfikatu. 5.
Zawieszenie i unieważnienie certyfikatu wywołuje skutki prawne od momentu,
o którym mowa w ust. 3 pkt 6, który nie może być wcześniejszy niż data i czas
publikacji poprzedniej listy zawieszonych i unieważnionych certyfikatów. Rozdział VI
Udzielanie akredytacji i dokonywanie
wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
Art. 23. 1.
Podmiot świadczący usługi certyfikacyjne lub zamierzający podjąć taką
działalność może wystąpić o wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne. 2.
Świadczenie usług certyfikacyjnych w charakterze kwalifikowanego podmiotu
świadczącego usługi certyfikacyjne wymaga uzyskania wpisu do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne i uzyskania zaświadczenia certyfikacyjnego
wykorzystywanego do weryfikowania poświadczeń elektronicznych tego podmiotu,
wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki, z zastrzeżeniem ust.
4 i 5. 3.
Minister właściwy do spraw gospodarki publikuje, w postaci elektronicznej,
listę wydanych zaświadczeń certyfikacyjnych, o których mowa w ust. 2, oraz dane
służące do weryfikacji wydanych przez siebie zaświadczeń certyfikacyjnych. 4.
Minister właściwy do spraw gospodarki może, w trybie przepisów o zamówieniach
publicznych, powierzyć podmiotowi świadczącemu usługi certyfikacyjne wytwarzanie
i wydawanie zaświadczeń certyfikacyjnych, o których mowa w ust. 2, publikację
listy, o której mowa w ust. 3, oraz danych służących do weryfikacji wydanych
zaświadczeń certyfikacyjnych. 5.
Minister właściwy do spraw gospodarki, na wniosek Prezesa Narodowego
Banku Polskiego, upoważnia Narodowy Bank Polski lub wskazany we wniosku podmiot
pozostający z Narodowym Bankiem Polskim w stosunku zależności do wykonywania
usług, o których mowa w ust. 4. Upoważnienie dla podmiotu zależnego wygasa z
mocy prawa w przypadku ustania stosunku zależności od Narodowego Banku Polskiego.
6.
Podmioty, o których mowa w ust. 4 i 5, muszą spełniać wymagania ustawy
dla kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne w zakresie
bezpieczeństwa, wydawania, przechowywania i unieważniania certyfikatów i nie
mogą świadczyć usług certyfikacyjnych polegających na wydawaniu certyfikatów.
7.
W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 5, minister właściwy do spraw
gospodarki, dokonując wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1, wskazuje podmiotowi
świadczącemu usługi certyfikacyjne nazwę i siedzibę podmiotu upoważnionego do
wytwarzania i wydawania zaświadczeń certyfikacyjnych. Art. 24. 1.
Wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
dokonuje się na wniosek podmiotu, który zamierza świadczyć lub świadczy usługi
certyfikacyjne. 2.
Wniosek o dokonanie wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne powinien zawierać: 1)
imię i nazwisko lub nazwę (firmę) wnioskodawcy, 2)
określenie polityki certyfikacji, zgodnie z którą mają być tworzone i
stosowane kwalifikowane certyfikaty lub świadczone inne usługi związane z podpisem
elektronicznym, 3)
miejsce zamieszkania lub siedzibę oraz adres wnioskodawcy, 4)
aktualny wypis z rejestru przedsiębiorców i rejestru dłużników niewypłacalnych,
5)
imiona i nazwiska osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, które podmiot
ten zatrudnia lub zamierza zatrudnić, 6)
informacje o kwalifikacjach i doświadczeniu zawodowym oraz zaświadczenia
o niekaralności osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, 7)
wskazanie technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania czynności
w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych, 8)
określenie sposobu zapobiegania ujawnianiu informacji, których wykorzystanie
mogłoby naruszać interes odbiorców usług certyfikacyjnych, 9)
dokumenty przedstawiające sytuację majątkową oraz plan organizacyjny
i finansowy działalności wnioskodawcy, 10)
dowód uiszczenia opłaty za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do
rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, 11)
dane służące do weryfikacji poświadczeń elektronicznych składanych przez
podmiot w ramach świadczonych przez niego usług certyfikacyjnych, 12)
numer identyfikacji podatkowej wnioskodawcy, 13)
numer identyfikacyjny REGON wnioskodawcy. 3.
Przepisów ust. 2 pkt 4, 9 i 13 nie stosuje się do wniosku składanego
przez organ władzy publicznej lub Narodowy Bank Polski. 4.
W przypadku braków we wniosku, minister właściwy do spraw gospodarki
wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia, wyznaczając termin nie krótszy niż
7 dni. 5.
Termin, o którym mowa w ust. 4, może zostać przedłużony na umotywowany
wniosek wnioskodawcy złożony przed upływem tego terminu. 6.
Nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie skutkuje odrzuceniem wniosku.
7.
Za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne pobiera się opłatę. Uiszczona opłata
nie podlega zwrotowi. 8.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wzór i szczegółowy zakres wniosku, uwzględniając możliwość elektronicznego
przetwarzania danych zawartych w formularzach, 2)
szczegółowy tryb tworzenia i wydawania zaświadczenia certyfikacyjnego,
w tym przez podmioty upoważnione na podstawie art. 23 ust. 4 lub 5, biorąc pod
uwagę konieczność zapewnienia poufności tworzenia i wydawania zaświadczenia
certyfikacyjnego, 3)
wysokość opłat za rozpatrzenie wniosku o dokonanie wpisu do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, uwzględniając
uzasadnione koszty ponoszone w związku z postępowaniem rejestrowym i prowadzeniem
rejestru. Art. 25. 1.
Minister właściwy do spraw gospodarki, po przeprowadzeniu kontroli, dokonuje
wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
albo wydaje decyzję o odmowie dokonania wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku
spełniającego wymogi określone w art. 24 ust. 2. 2.
Uzyskanie wpisu do rejestru, o którym mowa w ust. 1, przez podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne stanowi potwierdzenie, że jest on instytucją posiadającą
wystarczający potencjał merytoryczny i techniczny dla wystawcy kwalifikowanych
certyfikatów i spełnia wymagania określone w ustawie. 3.
Decyzja o dokonaniu wpisu powinna w szczególności określać nazwę polityki
certyfikacji, w ramach której dany podmiot może wydawać kwalifikowane certyfikaty
lub świadczyć inne usługi związane z podpisem elektronicznym. 4. Minister właściwy
do spraw gospodarki odmawia dokonania wpisu do rejestru, o którym mowa w ust.
1, jeżeli: 1)
wniosek i dołączone do niego dokumenty nie spełniają warunków określonych
w ustawie, 2)
w dokumentach organizacyjnych podmiotu są zamieszczone postanowienia
mogące zagrażać bezpieczeństwu albo w inny sposób naruszać interes odbiorców
usług certyfikacyjnych, 3)
podmiot został umieszczony w rejestrze dłużników niewypłacalnych, 4)
wskazane we wniosku techniczne i organizacyjne możliwości wykonywania
czynności w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych nie spełniają warunków
określonych na podstawie art. 10 ust. 4, art. 17 ust. 2 i art. 18 ust. 3, 5)
osoby, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 5, nie spełniają wymogów wymienionych
w art. 10 ust. 3. Art. 26. 1.
Wpis kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne do rejestru
kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne obejmuje: 1)
imię i nazwisko lub nazwę (firmę) kwalifikowanego podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne, 2)
sposób reprezentacji kwalifikowanego podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne
oraz numer wpisu do rejestru przedsiębiorców i oznaczenie sądu prowadzącego
ten rejestr, 3)
imiona i nazwiska osób reprezentujących kwalifikowany podmiot świadczący
usługi certyfikacyjne, 4)
nazwę polityki certyfikacji, w ramach której dany podmiot może wydawać
kwalifikowane certyfikaty lub świadczyć inne usługi związane z podpisem elektronicznym,
5)
informacje o sumie ubezpieczenia i warunkach umowy, o której mowa w art.
10 ust. 1 pkt 4, oraz nazwę zakładu ubezpieczeń, 6)
datę dokonania wpisu lub wydania decyzji o wykreśleniu wpisu. 2.
Podmiot, który uzyskał wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne, ma obowiązek, w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji
o dokonaniu wpisu, doręczyć dowód zawarcia umowy, o której mowa w art. 10 ust.
1 pkt 4, oraz przedstawić informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5. 3.
Minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie po uzyskaniu informacji,
o których mowa w ust. 1 pkt 5, uzupełnia o nie wpis do rejestru kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne. 4.
Jeżeli podmiot, który uzyskał wpis do rejestru kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne, nie wywiąże się w terminie z obowiązku,
o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję
o wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne. 5.
Po dokonaniu wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie, jednak
nie wcześniej niż w dniu wywiązania się przez podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
z obowiązku, o którym mowa w ust. 2, wydaje zaświadczenie certyfikacyjne, o
którym mowa w art. 23 ust. 2. Art. 27. 1.
Rejestr kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
prowadzi minister właściwy do spraw gospodarki. 2.
Rejestr, o którym mowa w ust. 1, i zaświadczenia certyfikacyjne, o których
mowa w art. 23 ust. 2, są jawne i publicznie dostępne, w tym również w formie
elektronicznej. 3.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
sposób prowadzenia rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
wzór tego rejestru oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach o wpis do rejestru,
uwzględniając konieczność zapewnienia dostępu do rejestru osobom trzecim oraz
możliwość wpisywania wszystkich danych uzyskanych w toku postępowania w sprawie
dokonania wpisu do rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
w tym informacji o likwidacji lub upadłości podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne.
Art. 28. 1.
Kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne jest obowiązany
zawiadamiać niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od zmiany stanu faktycznego
lub prawnego, ministra właściwego do spraw gospodarki o każdej zmianie danych
zawartych we wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 2. 2.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany zawiadomić niezwłocznie
ministra właściwego do spraw gospodarki o terminie zaprzestania świadczenia
usług certyfikacyjnych, nie później jednak niż na 3 miesiące przed planowanym
terminem zaprzestania tej działalności. Art. 29. 1.
W przypadku otwarcia likwidacji kwalifikowanego podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o
wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne. 2.
W przypadku ogłoszenia upadłości kwalifikowanego podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne wykreślenie wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne następuje z mocy prawa. 3.
Jeżeli odrębne przepisy nie przewidują likwidacji podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne, minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję
o wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne w przypadku zaprzestania działalności przez ten podmiot. 4.
Obowiązek poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki o ogłoszeniu
upadłości lub zamknięciu likwidacji ciąży na syndyku lub likwidatorze. 5.
W przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości z przyczyn wskazanych
w art. 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października
1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512, z 1994 r. Nr
1, poz. 1, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 6, poz. 43, Nr 43, poz. 189,
Nr 106, poz. 496 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 54, poz.
349, Nr 117, poz. 751, Nr 121, poz. 770 i Nr 140, poz. 940, z 1998 r. Nr 117,
poz. 756, z 2000 r. Nr 26, poz. 306, Nr 84, poz. 948, Nr 94, poz. 1037 i Nr
114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 3, poz. 18) ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Obowiązek poinformowania ministra właściwego do spraw gospodarki ciąży na członkach
organu osoby prawnej, komplementariuszach osobowej spółki handlowej lub wspólnikach
spółki jawnej. Rozdział VII
Nadzór nad działalnością podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne Art. 30. 1.
Minister właściwy do spraw gospodarki sprawuje nadzór nad przestrzeganiem
przepisów ustawy, zapewniając ochronę interesów odbiorców usług certyfikacyjnych.
2.
Zadanie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki
realizuje w szczególności poprzez: 1)
prowadzenie rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne,
2)
wydawanie i unieważnianie zaświadczeń certyfikacyjnych, o których mowa
w art. 23 ust. 2, 3)
kontrolę działalności podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne pod
względem zgodności z ustawą, 4)
nakładanie kar przewidzianych w ustawie. 3.
Prowadzenie rejestru kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
minister właściwy do spraw gospodarki może powierzyć podmiotom, o których mowa
w art. 23 ust. 4 i 5, które spełniają wymagania ustawy dla kwalifikowanych podmiotów
świadczących usługi certyfikacyjne w zakresie bezpieczeństwa, wydawania, przechowywania
i unieważniania certyfikatów i nie świadczą usług certyfikacyjnych polegających
na wydawaniu certyfikatów. Art. 31. 1.
Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o wykreśleniu wpisu
w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne, jeżeli
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne: 1)
prowadzi działalność niezgodnie z przepisami ustawy w sposób zagrażający
interesom odbiorców usług certyfikacyjnych lub 2)
złoży wniosek o wykreślenie wpisu w rejestrze, lub 3)
planuje zakończenie działalności i zawiadamia ministra właściwego do
spraw gospodarki zgodnie z art. 28 ust. 2, lub 4)
odmówi poddania się kontroli, o której mowa w art. 38. 2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do spraw
gospodarki może, zamiast wydania decyzji, wezwać podmiot świadczący usługi certyfikacyjne,
aby w określonym terminie usunął stwierdzone niezgodności i doprowadził swoją
działalność do stanu zgodnego z przepisami ustawy. 3.
Wydając decyzję, o której mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki
może unieważnić zaświadczenie certyfikacyjne, o którym mowa w art. 23 ust. 2,
i umieścić je na liście unieważnionych zaświadczeń certyfikacyjnych kwalifikowanych
podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne. Przepisy dotyczące listy unieważnionych
certyfikatów, o której mowa w art. 22, stosuje się odpowiednio. 4.
Unieważnienie zaświadczenia certyfikacyjnego, o którym mowa w art. 23
ust. 2, wykorzystywanego do weryfikacji poświadczeń elektronicznych składanych
przez kwalifikowane podmioty świadczące usługi certyfikacyjne, powoduje nieważność
tych poświadczeń, chyba że zostanie udowodnione, że poświadczenie zostało złożone
przed unieważnieniem zaświadczenia certyfikacyjnego. 5.
Unieważnienie poświadczenia elektronicznego, o którym mowa w ust. 4,
wykorzystywanego do weryfikacji ważności certyfikatów wydanych przez kwalifikowany
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, powoduje nieważność tych certyfikatów.
6.
W przypadku unieważnienia poświadczenia elektronicznego, o którym mowa
w ust. 4, wykorzystywanego do weryfikacji ważności usługi znakowania czasem
świadczonej przez kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, art.
7 ust. 2 i 3 nie stosuje się. Art. 32. 1.
Dokonując wezwania, o którym mowa w art. 31 ust. 2, minister właściwy
do spraw gospodarki może nałożyć na podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
karę pieniężną do wysokości 50.000 złotych, jeżeli stwierdzone nieprawidłowości
były szczególnie rażące. 2.
W razie nieusunięcia nieprawidłowości w wyznaczonym terminie, minister
właściwy do spraw gospodarki może nałożyć na podmiot świadczący usługi certyfikacyjne
karę pieniężną do wysokości 50.000 złotych. 3.
Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1 i 2,
minister właściwy do spraw gospodarki jest obowiązany uwzględnić rodzaj i wagę
stwierdzonych nieprawidłowości. 4.
Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji. Art. 33. 1.
W przypadku złożenia poświadczenia elektronicznego z rażącym naruszeniem
ustawy, decyzja o wykreśleniu wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne jest natychmiast wykonalna. 2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 40 ustawy z dnia 11
maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr
104, poz. 515, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739
i Nr 144, poz. 971, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 75, poz. 853,
z 2000 r. Nr 2, poz. 5, Nr 48, poz. 552, Nr 60, poz. 704 i Nr 91, poz. 1008
oraz z 2001 r. Nr 49, poz. 508 i 509, Nr 98, poz. 1070 i Nr 101, poz. 1113)
nie stosuje się. Art. 34. Od dnia doręczenia decyzji o wykreśleniu
wpisu w rejestrze kwalifikowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
podmiot świadczący usługi certyfikacyjne nie może zawierać umów o świadczenie
usług certyfikacyjnych w zakresie polityki certyfikacji, której dotyczy decyzja.
Art. 35. 1.
Kontrolę przeprowadzają pracownicy komórki organizacyjnej ministerstwa
zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, zwani dalej
"kontrolerami", na podstawie dowodu tożsamości i imiennego upoważnienia określającego
kontrolowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, zakres i podstawę prawną
podjęcia kontroli. 2.
Imienne upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydaje minister właściwy
do spraw gospodarki albo z jego upoważnienia dyrektor komórki organizacyjnej
ministerstwa zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki.
3.
Z upoważnienia ministra właściwego do spraw gospodarki kontrolę, o której
mowa w ust. 1, mogą przeprowadzić również kontrolerzy, którzy są pracownikami
podmiotu, o którym mowa w art. 23 ust. 5, lub jednostki certyfikującej w rozumieniu
przepisów, o których mowa w art. 18 ust. 4. 4.
W przypadku gdy kontrola odbywa się na podstawie upoważnienia ministra
właściwego do spraw gospodarki, podmiotowi oraz jednostce certyfikującej, o
których mowa w ust. 3, należy się wynagrodzenie za przeprowadzoną kontrolę.
5.
Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
zasady wynagradzania za przeprowadzenie kontroli, na podstawie upoważnienia
ministra do kontroli, uwzględniając zakres i rodzaj kontroli oraz uzasadnione
koszty jej przeprowadzenia. Art. 36. Minister właściwy do spraw gospodarki przeprowadza
kontrolę: 1)
z urzędu, 2)
na żądanie prokuratora lub sądu, albo innych organów państwowych upoważnionych
do tego na podstawie ustaw w związku z prowadzonymi przez nie postępowaniami
w sprawach dotyczących działalności podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne.
Art. 37. Kontrola ma na celu ustalenie, czy działalność
podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne jest zgodna z wymaganiami ustawy.
Zakres kontroli określa upoważnienie, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub ust.
3. Art. 38. W celu prawidłowego przeprowadzenia kontroli:
1) kierownicy kontrolowanych podmiotów świadczących usługi
certyfikacyjne mają obowiązek przedkładać, na żądanie kontrolera, wszelkie dokumenty
i materiały niezbędne do przygotowania i przeprowadzenia kontroli, z zachowaniem
przepisów o ochronie informacji prawnie chronionych, 2) kontrolerzy mają prawo do: a)
wstępu do obiektów i pomieszczeń kontrolowanych podmiotów świadczących
usługi certyfikacyjne, b)
wglądu do dokumentów i innych nośników informacji, z wyjątkiem danych
służących do składania podpisów i poświadczeń elektronicznych oraz innych informacji,
które mogą służyć do odtworzenia tych danych, bezpośrednio związanych z kontrolowaną
działalnością, oraz zabezpieczania dokumentów i innych materiałów dowodowych,
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji prawnie chronionych, c)
przeprowadzania oględzin obiektów, innych składników majątkowych i przebiegu
czynności związanych ze świadczeniem usług certyfikacyjnych, d)
żądania od pracowników kontrolowanych podmiotów świadczących usługi certyfikacyjne
udzielenia ustnych lub pisemnych wyjaśnień, e)
korzystania z pomocy biegłych i specjalistów. Art. 39. Do postępowania kontrolnego stosuje się
odpowiednio przepisy art. 31, 32, 35-41, 53-55, 57 i 59 ustawy z dnia 23 grudnia
1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937), z tym
że ilekroć w tej ustawie mowa jest o: 1)
Najwyższej Izbie Kontroli - należy przez to rozumieć ministerstwo zapewniające
obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki, 2)
Prezesie Najwyższej Izbie Kontroli - należy przez to rozumieć ministra
właściwego do spraw gospodarki, 3)
dyrektorze właściwej jednostki kontrolnej - należy przez to rozumieć
dyrektora właściwej komórki organizacyjnej ministerstwa zapewniającego obsługę
ministra właściwego do spraw gospodarki, o której mowa w art. 35 ust. 1, 4)
kontrolerze - należy przez to rozumieć kontrolera, o którym mowa w art.
35 ust. 1 lub ust. 3. Art. 40. Minister właściwy do spraw gospodarki po
zapoznaniu się z protokołem i zastrzeżeniami oraz wyjaśnieniami zgłoszonymi
przez kontrolowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne powiadamia ten podmiot
o wynikach kontroli i w razie stwierdzenia nieprawidłowości wyznacza termin
ich usunięcia, nie krótszy niż 14 dni. Art. 41. 1.
Kontroler jest obowiązany zachować w tajemnicy informacje, które uzyskał
w związku z wykonywaniem czynności służbowych. 2.
Obowiązek zachowania tajemnicy trwa również po ustaniu zatrudnienia.
Art. 42. Minister właściwy do spraw gospodarki rozpatruje
skargi na podmioty świadczące usługi certyfikacyjne, stosując odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania administracyjnego. Art. 43. 1.
Pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych ministerstwa zapewniającego
obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki wykonujący zadania określone
w ustawie nie mogą wykonywać działalności gospodarczej, być wspólnikami lub
akcjonariuszami ani wykonywać obowiązków osoby reprezentującej lub członka rady
nadzorczej i komisji rewizyjnej podmiotu świadczącego usługi certyfikacyjne,
a także pozostawać z podmiotem świadczącym usługi certyfikacyjne w stosunku
pracy, stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze.
2.
Przepis ust. 1 nie narusza przepisów o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne. Art. 44. Pracownicy zatrudnieni w komórkach organizacyjnych
ministerstwa zapewniającego obsługę ministra właściwego do spraw gospodarki
wykonujący zadania określone w ustawie, a także osoby wykonujące określone w
niej czynności na rzecz tych komórek organizacyjnych na podstawie umowy zlecenia
lub innego stosunku prawnego o podobnym charakterze, są obowiązani do zachowania
w tajemnicy informacji uzyskanych w związku z wykonywaniem tych czynności. Rozdział VIII
Przepisy karne Art. 45. Kto świadczy usługi certyfikacyjne jako
kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne bez uprzedniego zawarcia
wymaganej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone
odbiorcom tych usług, podlega grzywnie do 1.000.000 złotych. Art. 46. Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, wbrew
obowiązkowi określonemu w ustawie nie informuje osoby ubiegającej się o certyfikat
o warunkach uzyskania i używania certyfikatu, podlega grzywnie do 30.000 złotych.
Art. 47. Kto składa bezpieczny podpis elektroniczny
za pomocą danych służących do składania podpisu elektronicznego, które zostały
przyporządkowane do innej osoby, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności
do lat 3 albo obu tym karom łącznie. Art. 48. Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, kopiuje
lub przechowuje dane służące do składania bezpiecznego podpisu lub poświadczenia
elektronicznego lub inne dane, które mogłyby służyć do ich odtworzenia, podlega
grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie.
Art. 49. 1.
Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, wydaje certyfikat zawierający nieprawdziwe
dane, o których mowa w art. 20 ust. 1, podlega grzywnie lub karze pozbawienia
wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. 2.
Tej samej karze podlega osoba, która w imieniu podmiotu świadczącego
usługi certyfikacyjne umożliwia wydanie certyfikatu, o którym mowa w ust. 1.
3.
Tej samej karze podlega osoba, która posługuje się certyfikatem, o którym
mowa w ust. 1. Art. 50. Kto, świadcząc usługi certyfikacyjne, wbrew
obowiązkowi, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 5 i 6, zaniecha unieważnienia
certyfikatu, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu
tym karom łącznie. Art. 51. Kto, świadcząc usługę znakowania czasem
jako kwalifikowany podmiot świadczący usługi certyfikacyjne, umożliwia oznaczenie
danych czasem innym niż z chwili wykonywania tej usługi oraz poświadcza elektronicznie
tak powstałe dane, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 3
albo obu tym karom łącznie. Art. 52. 1. Kto, będąc obowiązanym do zachowania
tajemnicy związanej ze świadczeniem usług certyfikacyjnych, ujawnia lub wykorzystuje,
wbrew warunkom określonym w ustawie, informacje objęte tą tajemnicą, podlega
grzywnie do 1.000.000 złotych lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu
tym karom łącznie. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust.
1 jako podmiot świadczący usługi certyfikacyjne lub jako kontroler albo w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega grzywnie do 5.000.000
złotych lub karze pozbawienia wolności do lat 5 albo obu tym karom łącznie.
Art. 53. Karom określonym w art. 45-51 podlega także
ten, kto dopuszcza się czynów, o których mowa w tych przepisach, działając w
imieniu lub w interesie innej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej. Rozdział IX
Zmiany w przepisach obowiązujących,
przepisy przejściowe i końcowe Art. 54. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks
cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19,
poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984
r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990
r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz.
464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96,
Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr
114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272,
Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271,
Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191 oraz z 2001 r. Nr
11, poz. 91 i Nr 71, poz. 733) wprowadza się następujące zmiany: 1)
art. 60 otrzymuje brzmienie: "Art. 60. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie
przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez
każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny,
w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie
woli)."; 2)
art. 78 otrzymuje brzmienie: "Art. 78. § 1. Do zachowania pisemnej formy
czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym
treść oświadczenia woli. Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących
treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron,
lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron
i jest przez nią podpisany. § 2. Oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej
opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego
kwalifikowanego certyfikatu jest równoważne formie pisemnej." Art. 55. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo
bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 i Nr 162, poz.
1118, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 40, poz. 399, z 2000 r. Nr 93, poz. 1027,
Nr 94, poz. 1037, Nr 114, poz. 1191, Nr 116, poz. 1216, Nr 119, poz. 1252 i
Nr 122, poz. 1316 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 100, poz. 1084 i Nr 111,
poz. 1195) wprowadza się następujące zmiany: 1)
w art. 6 w ust. 1 dodaje się pkt 6a w brzmieniu: "6a) świadczyć usługi
certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym, z wyłączeniem
wydawania certyfikatów kwalifikowanych wykorzystywanych przez banki w czynnościach,
których są stronami,"; 2)
w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Rada Ministrów określa, w drodze
rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, zasady
tworzenia, utrwalania, przechowywania i zabezpieczania, w tym przy zastosowaniu
podpisu elektronicznego, dokumentów bankowych, o których mowa w ust. 2." Art. 56. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928, z 2000 r. Nr 12, poz.
136, Nr 43, poz. 489, Nr 48, poz. 550, Nr 62, poz. 718, Nr 70, poz. 816, Nr
73, poz. 852, Nr 109, poz. 1158 i Nr 122, poz. 1314 i 1321 oraz z 2001 r. Nr
3, poz. 18, Nr 5, poz. 43 i 44, Nr 42, poz. 475, Nr 63, poz. 634, Nr 73, poz.
761, Nr 76, poz. 811, Nr 87, poz. 954, Nr 102, poz. 1116, Nr 113, poz. 1207,
Nr 115, poz. 1229, Nr 123, poz. 1353 i Nr 125, poz. 1371, Nr 126, poz. 1382
i Nr 129, poz. 1441) w art. 9 w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
"5) nadzoru nad świadczeniem usług związanych z podpisem elektronicznym w rozumieniu
przepisów o podpisie elektronicznym." Art. 57. Do dnia 31 grudnia 2003 r. wnioski, o których
mowa w art. 24 ust. 2, zamiast aktualnego wypisu z rejestru przedsiębiorców
mogą zawierać wypis z ewidencji działalności gospodarczej. Art. 58. 1.
Banki i organy władzy publicznej, do dnia 31 grudnia 2002 r., dostosują
swoją działalność w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych oraz wykorzystania
systemów teleinformatycznych związanych ze świadczeniem tych usług do wymogów
ustawy. 2.
W terminie 4 lat od dnia wejścia w życie ustawy organy władzy publicznej
umożliwią odbiorcom usług certyfikacyjnych wnoszenie podań i wniosków oraz innych
czynności w postaci elektronicznej, w przypadkach gdy przepisy prawa wymagają
składania ich w określonej formie lub według określonego wzoru. 3.
Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, warunki
techniczne i warunki bezpieczeństwa udostępniania formularzy i wzorów, o których
mowa w ust. 2. 4.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w terminie roku od dnia
wejścia w życie ustawy, dostosuje przepisy regulujące sposób wnoszenia opłat
za czynności administracyjne do wymogów obrotu prawnego z wykorzystaniem podpisu
elektronicznego. Art. 59. 1.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem
art. 4 pkt 3-6 oraz art. 11 ust. 4, które wchodzą w życie z dniem uzyskania
przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. 2.
Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej
traci moc przepis art. 4 pkt 2.
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa warunki stosowania podpisu elektronicznego, skutki
prawne jego stosowania, zasady świadczenia usług certyfikacyjnych oraz zasady
nadzoru nad podmiotami świadczącymi te usługi.